Η Μεγάλη Τρίτη, είναι αφιερωμένη από τη μία στη μνεία του Ευαγγελίου, που αναφέρεται στην καταγγελία του Ιησού κατά των Γραμματέων και των Φαρισαίων, των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, αλλά και στην παραβολή των δέκα παρθένων.

Στον Όρθρο διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) η καταδίκη των Φαρισαίων. Στην Ακολουθία συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου γίνεται λόγος για το Τέλος. Γι’ αυτό μιλούν και οι δύο παραβολές της ημέρας.

Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. “Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι” και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, “πέντε ήσαν μωραί”, τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο. Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης όπου είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47) που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, ενώ ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας.

Τι είχε πει ο Ιησούς για Γραμματείς και Φαρισαίους

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ο Ιησούς φέρεται να είχε τοποθετηθεί καυστικά για τους “ψεύτικους” ηγέτες των εβραίων: “Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί κλείνετε στους ανθρώπους το δρόμο για τη βασιλεία των ουρανών. Ούτε εσείς μπαίνετε ούτε το επιτρέπετε σ’ όσους θέλουν να μπουν”.

Ο Ιησούς κατηγορεί τους γραμματείς και τους Φαρισαίους πως κυβερνούν όχι ως ποιμένες, αλλά ως επαγγελματίες λωποδύτες, που αποκομίζουν τον πλούτο του λαού υποσχόμενοί του πνευματική άφεση.

Η παραβολή των παρθένων

Σύμφωνα με το Κατά Ματθαίον, δέκα παρθένες περιμένουν έναν γαμπρό. Οι πέντε έφεραν αρκετό λάδι για τις λάμπες που θα χρησιμοποιούσαν κατά την διάρκεια της αναμονής τους, ενώ οι άλλες πέντε χρειάστηκε να αγοράσουν περισσότερο λάδι μετά την καθυστέρηση της άφιξης του γαμπρού.

Οι πέντε παρθένες που ήταν προετοιμασμένες για την άφιξη του γαμπρού ανταμείφθηκαν, ενώ ο γαμπρός απαρνήθηκε τις πέντε που δεν ήταν προετοιμασμένες. Η παραβολή έχει ένα σαφές εσχατολογικό θέμα: να είμαστε προετοιμασμένοι για την Ημέρα της Κρίσης.

Η παραβολή των ταλάντων

Εκτός όμως από την παραβολή των δέκα παρθένων στις Ορθόδοξες Εκκλησίες μνημονεύεται σήμερα και η παραβολή των ταλάντων.

Σύμφωνα με αυτή, ο Κύριος θέλει να μας παρουσιάσει τα δώρα και τα χαρίσματα, που ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο. Ο καθένας, πρέπει να καλλιεργήσει και να αναδείξει τα χαρίσματα του. Δηλαδή, να προσφέρει με πολλή αγάπη τις υπηρεσίες του στους συνανθρώπους του. Έτσι θα είναι έτοιμος να υποδεχτεί στην καρδιά του την αγάπη.

Το τροπάριο της Κασσιανής

Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας, αυτό της Κασσιανής.

Η Ευφροσύνη, μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου και κόρη του Κωνσταντίνου του ΣΤ’, στην προσπάθειά της να παντρέψει το γιο της, το έτος 830μ.Χ, διοργάνωσε στην μεγαλόπρεπη αίθουσα Τρικλίνιο των ανακτόρων της Κωνσταντινούπολης, μεγάλη σύναξη από τις πιο όμορφες κοπέλες της Αυτοκρατορίας.

Η ομορφότερη ήταν η Κασσιανή. Θέλοντας όμως να διαπιστώσει ο Θεόφιλος, αν και η εξυπνάδα της ήταν ανάλογη με την ομορφιά της, της είπε: “Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα” (“Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα”), υπονοώντας την Εύα. Η Κασσιανή απάντησε: “Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα” (“Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα”), υπονοώντας την Παναγία.

Ο Θεόφιλος θεώρησε ότι η απάντηση έδειξε προπέτεια και επιπολαιότητα, οπότε έδωσε το μήλο στην επίσης ωραία, αλλά και σεμνή Θεοδώρα.

Η Κασσιανή απογοητεύθηκε και αποφάσισε να μονάσει. Στο μοναστήρι συνέθεσε και το περίφημο Ιδιόμελο “Τροπάριο της Κασσιανής” από το όνομά της, που αργότερα η Ορθόδοξη Εκκλησία το καθιέρωσε ως Δοξαστικό των Αποστίχων του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης.

Φαίνεται καθαρά ότι η Κασσιανή εμπνεύστηκε το Ιδιόμελο αυτό τροπάριο από τα λόγια των Ευαγγελιστών, που δεν αναφέρονται στη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά στην ανώνυμη αμαρτωλή γυναίκα, τη μοιχαλίδα, που ο Χριστός έσωσε από βέβαιο λιθοβολισμό του έξαλλου πλήθους των Φαρισαίων για το ηθικό της παράπτωμα, με εκείνα τα λόγια Του: “Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω επ’ αυτήν”.

Εκείνη με δάκρυα στα μάτια πλένει τα πόδια του Ιησού και τα σκουπίζει με τα ξέπλεκα μαλλιά της.

Τα έθιμα της Μεγάλης Τρίτης

H μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στο καθάρισμα του σπιτιού. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, τη Μεγάλη Τρίτη φτιάχνονται τα κουλουράκια και τα τσουρέκια, έθιμο ωστόσο, που συνήθως γίνεται τη Μεγάλη Πέμπτη. Στη Θάσο αναβιώνει το πανάρχαιο έθιμο “Για βρεξ’ Απρίλη μ’”, όπου χορεύονται παραδοσιακοί χοροί.

Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής έχουν το έθιμο “Του μαύρου νιου τ’ αλώνι”. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού, οι γεροντότεροι αρχίζουν το χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και συχνά ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον “Καγκέλευτο” χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Κατά τη διάρκεια της γιορτής μοιράζεται καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι “ζωγραφίτικος”, τσουρέκια και αυγά.