Ο γνωστός Αθλητικογράφος από τα Γιάννινα Βαγγέλης Γυφτόπουλος δημοσίευσε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ στην έντυπη έκδοση του “Ηπειρωτικού Αγώνα” με θέμα “Από το 1992 υπάρχει στην Άρτα σύλλογος φίλων της Φιορεντίνα”

Το αναδημοσιεύουμε για να ενημερωθούν οι νεότεροι και να θυμηθούν οι παλαιότεροι

Δεξιά ο εκπρόσωπος της Φιορεντίνα επιδίδει πλακέτα της ομάδας στον δήμαρχο Αρταίων Κώστα Βάγια (αριστερά), ενώ διακρίνονται ο πρόεδρος του συλλόγου «VIOLA CLUB ARTAS» Κώστας Πετρόπουλος και ο φυσιοθεραπευτής Μπάμπης Παπαχρήστος που σπούδασε στην Ιταλία και έκανε τον διερμηνέα.

Όχι ότι ήταν άγνωστη ομάδα, αλλά δεν είχε τη δημοφιλία άλλων ιταλικών και ξένων ομάδων. Και όμως, στην Άρτα, λειτουργούσε από το 1992 «Σύλλογος Φίλων Φιορεντίνα Άρτας» και τον διακριτικό τίτλο «Viola Club Artas». Αν το μάθουν οι Ιταλοί, ίσως θα φανεί και σε αυτούς παράξενο, όπου σε μια απομακρυσμένη επαρχιακή πόλη υπάρχει σύλλογος φίλων της δικής τους ομάδας, ο μοναδικός προφανώς στην Ελλάδα.
Μπορεί εδώ και κάποια χρόνια ο «Σύλλογος Φίλων Φιορεντίνα Άρτας» να μην έχει κάποια δραστηριότητα, καθώς δεν βρίσκεται στη ζωή και ο ιδρυτής του, ο δικηγόρος Κώστας Πετρόπουλος, έγκριτος νομικός της Άρτας, νομικός σύμβουλος του δήμου Αρταίων και πρόεδρος της τοπικής Αναγέννησης. Ωστόσο, η δραστηριότητα που επέδειξε στη δεκαετία του ’90, κάνοντας προσπάθειες να αδελφοποιηθούν η Φλωρεντία με την Άρτα και η Φιορεντίνα με την Αναγέννηση και οι επισκέψεις που αντάλλαξαν αντιπροσωπείες των δύο πλευρών, έχουν ιστορική αξία και ειδικά τώρα ο που η Φιορεντίνα θα έρθει στην Ελλάδα για τον τελικό με τον Ολυμπιακό.
Το θέμα υπέπεσε στην αντίληψή μας σε γενόμενη συζήτηση με τον γνωστό πολιτικό συντάκτη του «Βήματος» Άρη Ραβανό, που κατάγεται από την Άρτα και είναι λάτρης του τόπου καταγωγής του αλλά και της Αναγέννησης. Θυμήθηκε, ως φοιτητής τότε, ότι υπήρχε αυτός ο σύλλογος φίλων της Φιορεντίνα στην Άρτα. Πολύτιμα στοιχεία μας έδωσε στη συνέχεια η κυρία Λευκή Πετροπούλου, καθηγήτρια στη δημόσια εκπαίδευση της Άρτας και κόρη του αείμνηστου Κώστα Πετρόπουλου, που ήταν ο πρωτεργάτης για την ίδρυση του συλλόγου. Η κυρία Πετροπούλου μιλώντας στον «ΗΑ» τόνισε και τα εξής: «Ο πατέρας μου αγαπούσε πολύ την Ιταλία και ήθελε εκεί να σπουδάσει. Τελικά σπούδασε στη Νομική Αθηνών, αλλά επισκεπτόταν συχνά τη γειτονική χώρα, του άρεσε το ιταλικό ποδόσφαιρο και ήταν λάτρης της Φλωρεντίας. Γι’ αυτό και η αγάπη του για τη Φιορεντίνα. Επειδή υπήρχαν Αρτινοί που είχαν σπουδάσει στην Ιταλία, αποφάσισαν να ιδρύσουν τον Σύλλογο Φίλων της Φιορεντίνα στην Άρτα. Εγώ τότε ήμουν φοιτήτρια και θυμάμαι ότι πήγαν οι δικοί μας στη Φλωρεντία και φιλοξένησαν στην Άρτα εκπρόσωπο της Φιορεντίνα. Όνειρο του πατέρα μου ήταν να αδελφοποιηθούν οι δύο πόλεις όπως και οι ομάδες τους, αλλά δεν πρόλαβε, γιατί μετά από κάποια χρόνια έφυγε από τη ζωή». Σε ερώτηση τι βλέπει για τον τελικό με τον Ολυμπιακό μας είπε: «Ο γιός μου και ο άνδρας μου είναι Ολυμπιακοί. Περιμένουν να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του κυπέλλου. Εγώ, ως μέλος του συλλόγου φίλων της Φιορεντίνα και ως Ελληνίδα, θα πω να κερδίσει ο καλύτερος».

Το «Viola Club Artas» ιδρύθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1992 με την υπ’ αριθμό 16/1992 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Άρτας και αριθμούσε πάνω από 100 μέλη. Πρόεδρος ήταν ο δικηγόρος Κώστας Πετρόπουλος, αντιπρόεδρος ο Άγγελος Ιωάννου, γενικός γραμματέας ο Βασίλειος Παναγιωτόπουλος, ταμίας ο Γεώργιος Κωσταβασίλης και μέλος η Ρένα Λαμπράκη. Ο σύλλογος έκανε διάφορες δραστηριότητες κοινωνικού και φιλανθρωπικού περιεχομένου καταθέτοντας σε τέτοιους σκοπούς τα έσοδα. Είχε τα γραφεία στην οδό Σπύρου Λάμπρου.
Στην πρώτη του ιδρυτική διακήρυξη, απαντά και στο ερώτημα γιατί έγινε σύλλογος φίλων της Φιορεντίνα και όχι κάποιας άλλης ιταλικής ομάδας όπως Ίντερ, Μίλαν, Γιουβέντους, Ρόμα, Λάτσιο, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Η επιλογή της συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής ομάδας έγινε από συναισθηματικούς λόγους. Ο ιδρυτικός πυρήνας αυτού του συνδέσμου θαύμαζε από τα νεανικά του χρόνια αυτή την ομάδα. Η Φιορεντίνα δεν περιορίζεται στις ποδοσφαιρικές της δραστηριότητες, αλλά έχει να επιδείξει πλουσιότατο κοινωνικό και πολιτιστικό έργο. Έχει υιοθετήσει ορφανοτροφεία, τα οποία λειτουργούν με την δική της χρηματοδότηση. Διοργανώνει σεμινάρια επαγγελματικής μόρφωσης για νέους που είναι άποροι και για τους προερχόμενους από τρίτες χώρες μετανάστες, αναπτύσσει προγράμματα κοινωνικής επανένταξης νεαρών τοξικομανών και αποφυλακισμένων από αναμορφωτήρια….». Σε άλλο σημείο τονίζεται ότι «θέλουμε να δώσουμε στο ποδόσφαιρο την πραγματική του κοινωνική διάσταση, μακριά από φανατισμούς, ρατσιστικές συμπεριφορές. Ο σύλλογός μας πιστεύει και πάνω εκεί θα αναπτύξει τις δράσεις του, ότι το ποδόσφαιρο είναι έκφραση της κοινωνικής ζωής, όπως το θέατρο, η μουσική, ο χορός».

Την Άρτα είχε επισκεφθεί αντιπροσωπεία των φίλων της Φιορεντίνα, που φιλοξενήθηκε από τον τοπικό σύλλογο. Μάλιστα ο εκπρόσωπος των «Βιόλα» επισκέφθηκε καλοκαίρι του 1992 τον τότε δήμαρχο Άρτας, αείμνηστο Κώστα Βάγια, και του επέδωσε πλακέτα της ομάδας. Το ίδιο έγινε και με αντιπροσωπεία από την Άρτα στην Φλωρεντία, όπου ο Κώστας Πετρόπουλος συναντήθηκε και με τον πρόεδρο της Φιορεντίνα, τον παγκοσμίως γνωστό παραγωγό ταινιών Μάριο Τσέκι Γκόρι. Μάλιστα στο αρχείο του συλλόγου υπάρχουν και έγγραφα της αλληλογραφίας που υπήρχε με τον τότε δήμαρχο Φλωρεντίας, αλλά και τον πρόεδρο της εκεί ομάδας, με σκοπό την αδελφοποίηση των δύο πόλεων και των ομάδων. Μάλιστα ο Μάριο Τσέκι Γκόρι απαντώντας στις 6 Οκτωβρίου 1992 πρόσκληση του δημάρχου Αρταίων Κώστα Βάγια, για να επισκεφθεί την Άρτα, τόνισε ότι οι υποχρεώσεις δεν του επέτρεπαν τότε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση, αλλά σημείωσε ότι αισθάνεται περήφανος που στην Άρτα υπάρχει λέσχη της Φιορεντίνα, προσκαλώντας και τον δήμαρχο να επισκεφθεί τη Φλωρεντία. Όμως στις 5 Νοεμβρίου 1993 ο Μάριο Τσέκι Γκόρι έφυγε από τη ζωή.
Ποιος θα το έλεγε τότε, εν έτει 1992, που ιδρύθηκε στην Άρτα ο «Σύλλογο Φίλων της Φιορεντίνα», ότι 32 χρόνια μετά, οι «Βιόλα» θα έπαιζαν σε τελικό κυπέλλου ευρωπαϊκής διοργάνωσης με τον Ολυμπιακό στο γήπεδο της ΑΕΚ. Αλλά και οι Ιταλοί αν μάθουν τώρα ότι υπάρχει τέτοιος σύλλογος σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, είναι βέβαιο ότι θα ξαφνιαστούν. Τελικά, τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ζωή.

Από την έντυπη έκδοση του “Ηπειρωτικού Αγώνα”

agon.gr