Ένας καλά κρυμμένος θησαυρός για όσους θέλουν να ανακαλύψουν τα μυστικά της Ηπείρου ξεδιπλώνεται στην Άρτα.
Ελατοδάση, ανοικτοί ορίζοντες, οξυγόνο και ανάσες δροσιάς, όμορφα χωριά με διάσπαρτους παραδοσιακούς οικισμούς που ξεφυτρώνουν στις πλαγιές των βουνών της Πίνδου, κρυμμένα μυστικά της φύσης, η κοιλάδα του Αχελώου, είναι όλα, όσα εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη στην ορεινή Άρτα, στον Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη.
Αφήσαμε την πόλη της Άρτας και πήραμε τον δρόμο για τα ορεινά
Διαδρομή όμορφη, αν και ανηφορική, με την εικόνα της φύσης να αποζημιώνει τον επισκέπτη σε κάθε στροφή. Μετά από 57 χιλιόμετρα φτάνουμε στο Αστροχώρι, ένα χωριό σημείο αναφοράς για την περιοχή, καθώς βρίσκεται στο κέντρο του ορεινού όγκου και αποτελεί αφετηρία για εξορμήσεις στον άγνωστο και ανόθευτο τόπο.
Στο Αστροχώρι συναντήσαμε τον Διογένη Δήμου, ένα νέο άνθρωπο, δημοτικό σύμβουλο, ο οποίος με προθυμία δέχτηκε να μας ξεναγήσει στην περιοχή. Όπως μας είπε, αν και μεγάλωσε στην Αθήνα επέστρεψε μαζί με την οικογένειά του στο Αστροχώρι , ακολουθώντας το όραμα του, να αναδειχθεί σε εναλλακτικό προορισμό ο τόπος του, ώστε να μην «σβήσει».
«Βλέποντας τόσα χρόνια, ότι αδειάζει ο τόπος μου, σιγά-σιγά έρημοποιείται, θεωρώ πως μπορώ να δώσω σαν νέα παρουσία, ως νέος άνθρωπος, στα μέρη μου νέα πνοή. Εδώ είναι μία άλλη Ελλάδα, είναι η ορεινή Ελλάδα με τις άγνωστες ομορφιές της , την ιδιαίτερη ποικιλομορφία, τα ποτάμια, τους λοφίσκους, τα φαλακρά όρη , τα μεγάλα ελατοδάση…», μας λέει χαρακτηριστικά.
Ξεκινήσαμε την «εξερεύνηση» της περιοχής με οδηγό τον Διογένη, ο οποίος μας προσφέρει μια εξαιρετική εμπειρία στις άγνωστες κολυμπήθρες, τις σούδες ,όπως τις λένε οι ντόπιοι, σε παραπόταμο του Διχομερίτη ποταμού. Αφήνουμε το Αστροχώρι και κατευθυνόμαστε προς τα Ριτσιανά, μια δροσερή διαδρομή 5 χιλιομέτρων μέσα στα έλατα. Μαθαίνουμε, πως ο Διχομερίτης ποταμός πηγάζει από τα Αθαμανικά όρη και εκβάλει στην τεχνητή λίμνη στο φράγμα Πουρναρίου.
Μετά από μία κατηφόρα, το αυτοκίνητο σταματά και αντικρίζουμε ένα μικρό φαράγγι. Δίπλα στη ροή του ποταμού και ανάμεσα από χαραγμένους σχηματισμού βράχων, μία φυσική πισίνα με γαλαζοπράσινα νερά εντυπωσιάζει. Ακολουθώντας τις οδηγίες του ξεναγού ξεκινάμε την εξερεύνηση του φαραγγιού. Περπατάμε πάνω σε σταθερές μεγάλες πέτρες, μέσα και δίπλα στο ποτάμι, για να φτάσουμε στη μεγάλη κολυμπήθρα με τον καταρράκτη. Το τοπίο είναι μαγικό. Θεϊκή δημιουργία. Είναι ένας τόπος για κολύμπι, για πεζοπορία , για μία ζωή γεμάτη ανέγγιχτη φυσική ομορφιά.
Οι Σούδες απέχουν 1,2 χιλιόμετρα την πλατεία των Ριστιανών.
Ο Διογένης Δήμου, μας αναφέρει πως γίνεται προσπάθεια ανάδειξης του φυσικού αξιοθέατου. Πρόσφατα βελτιώθηκε ο δρόμος, τοποθετήθηκαν πινακίδες, ώστε ο επισκέπτης να βρει εύκολα τη διαδρομή.
Φεύγουμε από τις Σούδες και λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά , η θέα της κοιλάδας του Αχελώου κόβει την ανάσα. Η στάθμη του ποταμού έχει πέσει και δημιουργεί ένα υπέροχο ανάγλυφο ανάμεσα στα στο βουνό και τον κάμπο. Ο ποταμός είναι το φυσικό όριο των Νομών Άρτας, Τρικάλων και Καρδίτσας. Σε πολλά σημεία της ροής του, δημιουργούνται μικρές παραλίες, όπου οι ντόπιοι απολαμβάνουν δροσερές βουτιές το καλοκαίρι.
Είναι στόχος να αναδείξουμε τον τόπο μου, λέει ο Διογένης, ως εναλλακτικό προορισμό ή μία άλλη πρόταση διακοπών, καθώς η περιοχή προσφέρεται για πολλές δραστηριότητες. Ωστόσο αναφέρει, πως δεν υπάρχουν ακόμη όλες οι απαραίτητες υποδομές, όμως δειλά-δειλά ξεκινούν κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
Στην επιστροφή για το Αστροχώρι, πηγαίνουμε σε παλιούς νερόμυλους και νεροτριβές, μνημεία της προβιομηχανικής εποχής, που πρέπει να συντηρηθούν και να αναπαλαιωθούν, ως κομμάτι του πολιτισμού της περιοχής, αλλά και αξιοθέατα.
Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει σε ένα παλιό πετρόχτιστο σχολείο. Είναι το 2ο Δημοτικό Αστροχωρίου, όπως αναγράφεται στην παλιακή ταμπέλα. Κάποτε ο χώρος πλημμύριζε από παιδικές φωνές. Τις 10ετίες του ΄60 και του ΄70ο κόσμος άρχισε να εγκαταλείπει τον τόπο και να αναζητά καλύτερη τύχη στις μεγαλουπόλεις. Οι αίθουσες είναι «ζωντανοί μάρτυρες» εκείνης της εποχής. Τα ξύλινα θρανία, ο μαυροπίνακας, οι αφίσες από τις εθνικές επετείους, παλιοί χάρτες, αναδύουν άρωμα της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Με μια μικρή χρηματοδότηση, μας λέει ο Διογένης Δήμου, θα μπορούσε να γίνει Μουσείο Σχολικής Ζωής.
Δίπλα στο σχολείο και πάνω από ένα ρέμα με κρύα νερά και υπεραινώβια πλατάνια, στέκει ο Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας, ο οποίος κτίστηκε το 1860 στο καθολικό παλιού μοναστηριού, που είχε λεηλατήσει και είχε καταστρέψει ο Κουρτ πασάς.
Καθώς επιστρέφουμε στο Αστροχώρι, ο Διογένης Δήμου, μας επισημαίνει, πως την ορεινή Άρτα πρέπει να την ανακαλύψεις. Έχει χαρίσματα της φύσης , ιστορία, πολιτισμό, που παραμένουν άγνωστα, γιατί δεν της δόθηκε η ευκαιρία μέχρι σήμερα.
Μάλιστα, όπως λέει,προσπαθεί να παρακινήσει νέους ανθρώπους στην περιοχή, ώστε με συλλογική δουλειά, πνεύμα εθελοντισμού και την βοήθεια της Πολιτείας να αναδειχθεί, ως προορισμός.
