Με τα συγκινητικά λόγια του ο Περικλής Μίγδος, Δήμαρχος Γεωργίου Καραϊσκάκη, φίλος του Λάμπρου, αποχαιρέτισε το δικό του άνθρωπο όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΙΓΔΟΣ
Αποχαιρετάμε τον Λάμπρο Μάλλιο
Με βαθιά θλίψη και στενάχωρη διάθεση αποχαιρετάμε σήμερα τον ποιητή μας…αποχαιρετάμε τον δικό μας Λάμπρο, τον φίλο, τον γείτονα, τον καλοσυνάτο και φιλότιμο Κλειδιώτη, τον αξιόλογο συνεργάτη, το ανήσυχο και ανυπότακτο πνεύμα των Ραδοβιζίων.
Απλός, ευγενής, διακριτικός, ρομαντικός και υπέρμαχος των πολύωρων συζητήσεων και αναλύσεων όλων των θεμάτων ο Λάμπρος ήταν μια όαση στην καθημερινότητα μας,
Μας προβλημάτιζε με τα ποιήματά του, αφυπνίζοντάς μας για όλα τα κοινωνικά θέματα με τον δικό του μοναδικό τρόπο, ενώ ταυτόχρονα μέσα από την αναφορά του στον άνθρωπο εξωτερίκευε τις ευαισθησίες του και τις δημοκρατικές του καταβολές.
Διαβάστε τους ακόλουθους στίχους από τις
#ποιητικές του
#συλλογές, μαχαιριές στην καρδιά και στην ψυχή.
” Κοίταξα προς τη δύση.
Και αναρωτήθηκα,
τι είναι ο φυσιολογικός σωματικός πόνος μπροστά στα δεινά των ανθρώπων.
Εκείνα που σου παίρνουν το μυαλό
και αδειάζουν την ψυχή.
Και σκέφτηκα ξανά
πως το μεγαλείο του ανθρώπου
είναι να υπερβαίνει τα όρια της αντοχής”
Μεγάλη η αγάπη του για τον τόπο μας.
Παρέμεινε όπως ήταν, συναισθηματικός, αληθινός, λάτρης του καφενείου και των παραδοσιακών ανθρώπων, ( Πηγή ζωής του το καφενείο του θείου Ναπολέων ), γιος φτωχής οικογένειας βιοπαλαιστών που μαχόταν καθημερινά για την επιβίωση της οικογένειας και την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των παιδιών της.
Αρνούμενος να ξεχάσει τις δυσκολίες των παιδικών χρόνων όπου με λαστιχένια παπούτσια ανεβοκατέβαινε καθημερινά τις στράτες και τα μονοπάτια Μαλλέικα – Τσιούκα – Κλειδί για να μάθει γράμματα και να γίνει καλύτερος απ’ τους γονείς του, διακαής αλλωστε πόθος του μπάρμπα Θωμά και της θειάς Θωμέσιας.
Γνώστης των θεμάτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συμμετείχε ενεργά στα κοινά με συγκροτημένο λόγο και τεκμηριωμένες απόψεις.
Ασχολήθηκε με την ποίηση και έχει εκδώσει τις δύο ποιητικές συλλογές, ενώ στην περίοδο της ασθένειάς του έγραφε και ετοίμαζε επιμελώς την Τρίτη του ποιητική συλλογή.
Εργαζόταν και αρθρογραφούσε σε πολλές εφημερίδες και έντυπα.
Δημιούργημα του ήταν η εφημερίδα “Ακανθόχοιρος”
Διετέλεσε κοινοτικός σύμβουλος και αντιπρόεδρος στην Κοινότητα Κλειδίου.
Μεγαλόψυχος, δυνατός και ανυπότακτος αντιστάθηκε και πολέμησε τις δυσκολίες. Φεύγει αλλά φρόντισε να είναι εδώ, να είναι μέσα μας, στην ψυχή μας και στο μυαλό μας αφού τα ποιήματά του μας άγγιξαν, μας αφύπνισαν, μας προβλημάτισαν, τα βιώνουμε και τα αγαπήσαμε.
Στο πρόσωπο του Λάμπρου αναγνωρίζω έναν πραγματικό φίλο, έναν ξεχωριστό άνθρωπο έναν άξιο και πιστό συνεργάτη.
Είναι σίγουρο από την φιλια μας, η οποία αναπτύχθηκε από τα παιδικά μας χρόνια και σφυρηλατήθηκε στο πέρασμα των χρόνων πήρα πάρα πολλά θετικά και είδα πολλά πράγματα στην ζωή με πιο δίκαιη και αντικειμενική ματιά.
Ευγνώμων φίλε Λάμπρο !
