Ο ιστορικός ΠΑΣ Πρέβεζα είναι στο κάδρο του σημερινού αφιερώματος, καθώς μιλάει στο «ΦΩΣ» ο παλιός πρόεδρος της ομάδας στη δεκαετία του ’80 Παναγιώτης Λαμπρακούλης. Εκφράζει τη λύπη του που η μεγάλη ομάδα της Πρέβεζας δεν κατέβηκε φέτος να αγωνιστεί στο τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, υπογραμμίζει τα προβλήματα που υπάρχουν εκφράζοντας την ελπίδα ότι από τη νέα σεζόν ο ΠΑΣ Πρέβεζα θα είναι και πάλι στα γήπεδα.

Ο Παναγιώτης Λαμπρακούλης είναι χρόνια κοντά στην ομάδα, την υπηρέτησε από διάφορα πόστα, παραθέτοντας και ενδιαφέρουσες ιστορίες και γεγονότα του παρελθόντος, όπως το μπαράζ με τον Λεβαδειακό που έφτασε μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας, τους παίκτες που ανέδειξε η ομάδα, τα μεταγραφικά θρίλερ της εποχής, το παρασκήνιο, την απόφαση που είχε πάρει να αποσύρει την ομάδα από το πρωτάθλημα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία και πώς βλέπει το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Κάποια στιγμή βούρκωσαν τα μάτια του, όταν θυμήθηκε τα παλιά και καπάκι του ζητήθηκε να σχολιάσει τη σημερινή κατάσταση της ομάδας.
Βρεθήκαμε στην όμορφη Πρέβεζα για τη συνέντευξη με τον κύριο Λαμπρακούλη, διαπιστώνοντας για μια ακόμα φορά ότι η πόλη αυτή είναι μαγεία, όχι μόνον το καλοκαίρι, αλλά και τον χειμώνα.

Στην παρέα μας είναι ο παλιός γυμναστής του ΠΑΣ Πρέβεζα Χρήστος ή Τάκης (όπως τον φωνάζουν) Ρούσσος, που καταθέτει και αυτός τις απόψεις του, ο γιός του προέδρου Νίκος Λαμπρακούλης, που μας βοήθησε με την εξεύρεση ιστορικών στοιχείων και ο ιδιοκτήτης της πολιτιστικής ιστοσελίδας topotiritis.gr Κώστας Μαζιώτης.

Κύριε Λαμπρακούλη, πότε ασχοληθήκατε με τα διοικητικά του ΠΑΣ Πρέβεζα;

Πρόεδρος έγινα για πρώτη φορά το 1983, σε πολύ νεαρά ηλικία. Ίσως ο νεότερος πρόεδρος στα χρονικά της ομάδας. Διαδέχθηκα τον Γιώργο Σπυράκη. Παλιότερα ήμουν μέλος στις διοικήσεις των Ιωαννίδη, Περδίκη και άλλων.

Ποιους είχατε συνεργάτες;

Είχα πολλούς. Ενδεικτικά να αναφέρω τους Σπύρο Κόκκαλη, Δίπλα, Γιώργο Κουτρούμπα, Σπύρο Τραχανά, Χριστόφορο Λιόντο, Χρήστο Τσιώκο.

Τότε σε ποια κατηγορία ήταν ο ΠΑΣ Πρέβεζα;

Στη Β’ Εθνική, από το 1971 που υποβιβάστηκε, δεν έχει ανεβεί άλλη φορά. Είχε καλές παρουσίες στην επαγγελματική Γ’ Εθνική που είχε ιδρυθεί από το 1982 και μετά, αναδεικνύοντας και σημαντικούς ποδοσφαιριστές. Στη δική μου προεδρική θητεία η ομάδα ήταν στη Δ’ Εθνική, η οποία τότε ήταν πολύ ανώτερη και πιο δυνατή από τη σημερινή Γ’ Εθνική.

Η ενασχόληση με τα διοικητικά ήταν εύκολη ή δύσκολη υπόθεση;

Αν δεν υπάρχει η φλόγα της αγάπης για την ομάδα, δεν μπορείς να ασχοληθείς. Από τη στιγμή που παίρνεις απόφαση να μπεις σε μια διοίκηση θα πρέπει να αντιμετωπίσεις κάθε δυσκολία και να προσφέρεις. Παράλληλα να έχεις και την υπομονή να ακούσεις και κριτική.

Οι παίκτες ήταν από την Πρέβεζα;

Ήταν αρκετοί από την Πρέβεζα, αλλά κάναμε και μεταγραφές παικτών από ομάδες των υπόλοιπων περιοχών της Ηπείρου. Ακόμα και στη Δ’ Εθνική, που ήταν ερασιτεχνική κατηγορία, οι ποδοσφαιριστές αμείβονταν. Αν δεν τους πλήρωνες δεν έπαιζαν.

Θα μας πείτε καμία ενδιαφέρουσα ιστορία με τις μεταγραφές;

Αυτό που λένε σήμερα σκάουτινγκ, τότε το έκαναν οι παλιοί παίκτες της ομάδας. Αν έβλεπαν κάποιον καλόν παίκτη σε χωριό ή σε μικρότερη ομάδα, τον πρότειναν για τον ΠΑΣ Πρέβεζα. Μεταγραφές έγιναν πολλές. Θα σας αναφέρω δύο περιπτώσεις που χειρίστηκα εγώ. Πήρα με ένα εκατομμύριο δραχμές από τη Βόνιτσα τον Χρηστιά. Πολύ καλός ποδοσφαιριστής. Τότε το κόστος των μεταγραφών ήταν πενήντα και εξήντα χιλιάδες δραχμές και εμείς δώσαμε ένα εκατομμύριο. Όταν πήγα να τον πάρω στη Βόνιτσα, πάνω από χίλια άτομα είχαν καταλάβει τα γραφεία της ομάδας, γιατί δεν ήθελαν να φύγει, και δεν  μας άφηναν να ολοκληρώσουμε τη μεταγραφή.

Και μετά, τι έγινε;

Το ποσό που δώσαμε ήταν μυθικό για την εποχή. Έτσι τους ηρεμήσαμε. Επίσης, είχα κλείσει τη μεταγραφή του γνωστού παίκτη Γιώργου Βαΐτση, που αργότερα έπαιξε και στον Ολυμπιακό, αλλά μας τον πήρε την τελευταία στιγμή η Αναγέννηση Άρτας. Τότε, ο Βαΐτσης, έπαιζε στον Παναγροτικό Αγίου Σπυρίδωνα Άρτας. Τον έκλεισα με ποσό 650.000 δραχμές, δώσαμε τα χέρια, αλλά στις τέσσερις η ώρα τα χαράματα, μόλις φύγαμε εμείς από το χωριό, πήγε η Αναγέννηση Άρτας και τον πήρε τελευταία μέρα των μεταγραφών!

Είχαμε και τότε μεταγραφικά θρίλερ;

Δεν είχαν μάνατζερ οι ποδοσφαιριστές, ενώ τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις μεταγραφές είχαν οι διοικήσεις των ομάδων. Όποιος έδινε τα περισσότερα λεφτά, έπαιρνε τους καλύτερους.

Εσείς κάνατε τη μεταγραφή του Γιάννη Αναστασίου;

Η μεταγραφή του Αναστασίου από ένα χωριό της Άρτας στον ΠΑΣ Πρέβεζα έγινε μεταγενέστερα, με πρόεδρο τον Γιώργο Τερνέζη. Μπορώ να σας πω μια σημαντική Ιστορία με τη μεταγραφή του τερματοφύλακα Μπάμπη Βουκελάτου στον ΠΑΣ Γιάννινα.

Πολύ ευχαρίστως να την ακούσουμε.

Το καλοκαίρι του 1984, όταν είχε λήξει η θητεία της δικής μου διοίκησης και δεν μπορούσαμε να έχουμε απαρτία για να βγει η νέα διοίκηση, ήρθε στην Πρέβεζα ο πρόεδρος της Προοδευτικής Κορυδαλλού, ο Αρχοντάκης, για να κλείσει τη μεταγραφή. Πρέπει να ήρθε για λογαριασμό του Ολυμπιακού, με τον οποίον είχαν καλές σχέσεις. Μας είπε ότι θέλει να πάρει τον Βουκελάτο, του λέω «δεν υπάρχει διοίκηση, εγώ δεν μπορώ να τον δώσω». Προσποιήθηκε ότι θα φύγει και όταν μείναμε μόνοι μου λέει: «Πρόεδρε, έχω στη βαλίτσα πέντε εκατομμύρια δραχμές. Βάλε την υπογραφή και δώσε μου το δελτίο του Βουκελάτου, να κλείσουμε τώρα τη μεταγραφή». Πάλι αρνήθηκα, ενώ μπορούσα να το κάνω. Τελικά εξελέγη η νέα διοίκηση που έδωσε τον Βουκελάτο στον ΠΑΣ Γιάννινα με 4.500.000 δραχμές.

Σήμερα ο ΠΑΣ Πρέβεζα είναι σε αγωνιστική αδράνεια. Δεν κατέβηκε να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα. Τι λέτε γι’ αυτό;

Μας λείπει πολύ ο ΠΑΣ Πρέβεζα. Είναι η ομάδα της πόλης μας. Την υπηρέτησα πολλά χρόνια ως πρόεδρος, παράγοντας και φίλαθλος. Τον έχω σαν ένα δεύτερο παιδί μου. Μας λυπεί αφάνταστα το γεγονός αυτό. Ίσως του χρόνου γίνει μια επανεκκίνηση από τη Β’ κατηγορία της ΕΠΣ Πρέβεζας/Λευκάδας, θα βοηθήσουμε όλοι για να επιστρέψει στα γήπεδα ο ΠΑΣ Πρέβεζα.

Μέχρι που φτάνει η οροφή των φιλοδοξιών;

Η Πρέβεζα αναπτύσσεται συνεχώς στον τουρισμό και πιστεύω ότι στη Γ’ Εθνική μπορεί να κρατήσει άνετα μια ομάδα. Μέχρι εκεί μπορούμε να έχουμε ομάδα. Στη Β’ Εθνική, που είναι καθαρά επαγγελματική κατηγορία, είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί ομάδα από την περιοχή μας.

Τι να έφταιξε και έμεινε αγωνιστικά ανενεργή η ομάδα;

Δεν είναι και πολύ πρόθυμοι να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Και ο κόσμος έχει άλλα πολύ πιο σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει. Οι ίδιοι άνθρωποι ασχολούνται χρόνια με τις ομάδες, κάπου κουράστηκαν και αυτοί. Υπάρχει ένας φόβος να ασχοληθεί κάποιος με το ποδόσφαιρο, να μην μπλέξει, να μην χρεωθεί, έχουμε παραδείγματα όπου πρόεδροι κινδύνεψαν να χάσουν τα σπίτια τους. Ακούνε πολλά και αποθαρρύνονται. Όποιος αναλάβει πρόεδρος σε μια ομάδα, πρέπει να στηριχτεί πρώτα στη δική του τσέπη. Να πατά γερά ο ίδιος στα πόδια του και μετά να χτυπήσει πόρτες για άλλες βοήθειες.

Η διαίσθησή σας τι λέει, θα ξαναδούμε τον ΠΑΣ Πρέβεζα στα γήπεδα;

Το ότι δεν κατέβηκε φέτος να αγωνιστεί, δεν σημαίνει ότι διαγράφηκε η Ιστορία του. Είναι ομάδα καρδιάς για όλους τους Πρεβεζάνους και είναι ομάδα με βαριά φανέλα και Ιστορία. Εγώ πιστεύω ότι θα ξαναγυρίσει στα γήπεδα και εμείς οι παλαιότεροι να στηρίξουμε τα νέα παιδιά που θα ασχοληθούν με τα διοικητικά της ομάδας.

Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η Πρέβεζα;

Είναι πολλοί και μπορεί να μας παρεξηγήσει κάποιος αν δεν τον αναφέρουμε. Θα πω για αυτούς που πήγαν και σε μεγαλύτερες ομάδες, όπως οι Μπάμπης Βουκελάτος, Παναγιώτης Μασούρας, Γιάννης Αναστασίου, Λάμπρος Γεωργιάδης. Επίσης καλοί ποδοσφαιριστές ήταν οι αδελφοί Χατζάρα, ο Χρηστιάς, ο Φίντζος και πολλοί άλλοι.

Και αν πάμε πιο παλιά στις δεκαετίες ’60 και ’70;

Ήταν οι Θωμάς Δημολίτσας και Φόρος Παπαδιώτης που πήγαν στη μεγάλη ομάδα της Αναγέννησης Άρτας, ο Σκαμπαρδώνης που πήγε στον Παναιτωλικό, ο Πλασκοβίτης που πήγε στο Ναύπλιο. Επίσης στην ΑΕΚ είχε δοκιμαστεί ο Γιώργος Μπασιούλης, ο Κυριάκος Χουρίδης αγωνίστηκε στον ΠΑΣ Γιάννινα.

Πώς ήταν τότε το ποδόσφαιρο, πήγαινε κόσμος στο γήπεδο;

Κάναμε ρεκόρ εισπράξεων στο τοπικό ντέρμπι Δ’ Εθνικής ΠΑΣ Πρέβεζα – Εθνικός Φιλιππιάδας. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Σε όλα τα παιχνίδια υπήρχε κόσμος στο γήπεδο, αλλά περισσότερο στα γειτονικά ντέρμπι με Λευκάδα, Άρτα, Φιλιππιάδα και με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Γ’ Εθνική.

Κύριε Παναγιώτη ποια παιχνίδια θυμάστε περισσότερο;

Πολλά είναι τα σημαντικά παιχνίδια του ΠΑΣ Πρέβεζα. Από πιτσιρικάς θυμάμαι και την ομάδα της δεκαετίας του ’60 που προήλθε από τη συγχώνευση των ομάδων Νικόπολη και ΑΕ Πρέβεζας. Περισσότερο κέντριζαν το ενδιαφέρον των φιλάθλων τα παιχνίδια μπαράζ. Θυμάμαι το 1972 τον αγώνα μπαράζ στο Αγρίνιο του ΠΑΣ Πρέβεζα με την Αμαλιάδα για άνοδο στη Β’ Εθνική. Μεγάλη ιστορία έχει και το μπαράζ της ομάδας μας με τον Λεβαδειακό που έγινε τον Ιούνιο το 1982 στον Πύργο, για το ποια ομάδα θα βγει στη Β’ Εθνική.

Φτάσατε και στα δικαστήρια, απ’ ότι διαβάσαμε, για το παιχνίδι αυτό.

Θα σας πω τι έγινε. Είχαμε ισοβαθμήσει με τον Λεβαδειακό στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος Εθνικής Ερασιτεχνικής κατηγορίας. Τότε κάθε ισοβαθμία οδηγούσε σε αγώνα μπαράζ, δεν υπήρχαν άλλα κριτήρια, όπως είναι σήμερα με τα μεταξύ τους παιχνίδια, τα γκολ και λοιπά. Όλη η Πρέβεζα είχε πάει στον Πύργο. Είναι η μεγαλύτερη μετακίνηση των φιλάθλων μας που έγινε ποτέ. Ο κανονικός αγώνας και η παράταση έληξαν με ισοπαλία 0-0. Στα πέναλτι κέρδισε με σκορ 4-3 ο Λεβαδειακός και ανέβηκε στη Β’ Εθνική.

Στα δικαστήρια γιατί καταλήξατε;

Η Πρέβεζα έκανε προσφυγή στο ΑΣΕΑΔ κατά της απόφασης της ΕΠΟ που όρισε το μπαράζ χωρίς τις νόμιμες διαδικασίες. Το ΑΣΕΑΔ δικαίωσε τον ΠΑΣ Πρέβεζα και διέταξε επανάληψη του μπαράζ. Προσέφυγε ο Λεβαδειακός στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο έκανε δεκτή την προσφυγή, εξαφάνισε την απόφαση του ΑΣΕΑΔ, οπότε θεωρήθηκε ότι σωστά όρισε η ΕΠΟ τον αγώνα. Έτσι ο Λεβαδειακός ανέβηκε στη Β’ Εθνική και ο ΠΑΣ Πρέβεζα εντάχθηκε στη νεοσύστατη Γ’ Εθνική.

Εκτός από τα μπαράζ, άλλα σημαντικά παιχνίδια;

Παίξαμε Κύπελλο στην Πρέβεζα με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ στη δεκαετία του ’80. Πολύ ενδιαφέροντα παιχνίδια και με κόσμο στο γήπεδο.

Αν βάλουμε σε μια ζυγαριά χαρές και λύπες, ποιες είναι περισσότερες στη διάρκεια της διοικητικής θητείας σας;

Κάθε νίκη του ΠΑΣ Πρέβεζα ήταν χαρά και κάθε ήττα στενοχώρια. Το ποδόσφαιρο έχει εναλλαγές συναισθημάτων. Αν δεν το αγαπάς, δεν μπορείς να το αντέξεις.

Με ποιους προπονητές συνεργαστήκατε;

Με τους Μπενάρδο, Σιακούφη, Λεβεντάκο. Αλλά ως φίλαθλος θυμάμαι τους δικούς μας Μπαρκούζο, Δημολίτσα, Γκαρτζονίκα. Από την Πρέβεζα πέρασαν επίσης οι Ανδρέας Παπαεμμανουήλ, Γιάννης Γκαϊτατζής, Νίκος Αδάμ, Κεφαλίδης, Σιόντης, Γκλασμάνης και άλλοι.

Τότε υπήρχε παρασκήνιο ή ήταν καθαρό το ποδόσφαιρο;

Πάντα υπήρχε παρασκήνιο και όποιος λέει το αντίθετο, λέει ψέματα. Υπήρχαν δωροδοκίες παικτών, ομάδων, διαιτητών, ότι βάζει το μυαλό σας.

Εσάς σαν πλησίασαν ποτέ από κάποια άλλη ομάδα να την βοηθήσετε;

Όχι, γιατί ήξεραν ότι εγώ δεν πουλάω ποτέ. Και δεν σας κρύβω, ότι είχα μπει στη λογική να βρω τρόπο να βοηθήσω την ομάδα είτε με κάποια βοήθεια από αντίπαλη ομάδα είτε από κάποιον διαιτητή. Μην με ρωτήσεις περισσότερο για όλα αυτά.

Για ποια εποχή μιλάμε;

Πριν από 40 χρόνια, όταν παίζαμε στην Εθνική Ερασιτεχνική κατηγορία.

Προετοιμάζοντας τη συνέντευξη, διαβάσαμε σε παλιό ρεπορτάζ, ότι το 1984 είχατε πάρει απόφαση να αποσύρετε την ομάδα από το πρωτάθλημα. Τι είχε γίνει;

Πηγαίναμε για πρωτάθλημα και σε κάθε ματς είχαμε κόντρα τη διαιτησία. Άλλο τα ανθρώπινα λάθη και άλλο τα εσκεμμένα σφυρίγματα. Προκειμένου να ψαχτούμε και εμείς με διαιτητές, ακολουθήσαμε τον έντιμο δρόμο να αποσύρουμε την ομάδα από το πρωτάθλημα σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Είχα ομόφωνη απόφαση και είπαμε θα θυσιάσουμε μια χρονιά μήπως και γίνει κάτι.

Τελικά μείνατε ή αποχωρήσατε;

Επειδή είχαμε υποχρεώσεις σε ποδοσφαιριστές, προπονητές, να μην τους κρεμάσουμε, όπως και τον κόσμο που ήταν κοντά στην ομάδα, συνεχίσαμε το πρωτάθλημα.

Τι σας έμεινε από την ενασχόλησή σας με το ποδόσφαιρο;

Έμειναν οι γλυκιές αναμνήσεις και οι φιλίες που δημιουργήσαμε. Να μην ξεχάσω και τον αείμνηστο Νίκο Ρατσιάτο, που ήταν δημοσιογράφος στο «ΦΩΣ» και μας είχε βοηθήσει πολλές φορές. Από το «ΦΩΣ» δεν είχαμε κανένα παράπονο, πάντα ήταν κοντά μας και κοντά στην επαρχία.

Παρακολουθείτε ποδόσφαιρο;

Ναι παρακολουθώ, αλλά δεν μου αρέσουν αυτά που γίνονται, τα επεισόδια, οι φασαρίες. Να φοβάσαι να πας στο γήπεδο. Και ένας σοβαρός λόγος που δεν γεμίζουν τα γήπεδα, είναι και αυτός.

Τι ομάδα είστε;

Είμαι Ολυμπιακός. Μας στενοχωρεί τα τελευταία χρόνια. Δεν έκανε σωστές επιλογές παικτών και προπονητών και έμεινε πίσω σε σχέση με τις άλλες ομάδες. Δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά μας έχει πικράνει.

Ποια ομάδα θα πάρει το πρωτάθλημα;

Τα πρώτα φαβορί είναι ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, με τη σειρά που λέω και μετά ο Παναθηναϊκός. Ο Ολυμπιακός δεν νομίζω ότι μπορεί να προλάβει να καλύψει το χαμένο έδαφος, αν και στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν και ανατροπές.

ΧΡΗΣΤΟΣ (ΤΑΚΗΣ) ΡΟΥΣΣΟΣ

«Θέλουμε πάλι στα γήπεδα την ομάδα μας»

Στην Πρέβεζα συναντήσαμε και τον παλιό γυμναστή του ΠΑΣ Πρέβεζα Χρήστο (Τάκη) Ρούσσο, ο οποίος για την απουσία της ιστορικής ομάδας από την ενεργό δράση, και για άλλα θέματα τόνισε στο «ΦΩΣ»: «Στη δεκαετία του ’80 υπήρξα για πέντε περίπου χρόνια γυμναστής της ομάδας, αφιλοκερδώς και χωρίς χρήματα. Πήγαινα στις προετοιμασίες, στις προπονήσεις, στους αγώνες. Πέραν αυτού, όλα τα χρόνια πήγαινα στο γήπεδο και παρακολουθούσα τον ΠΑΣ Πρέβεζα. Θέλουμε την ομάδα να ξαναγυρίσει στα γήπεδα. Έστω ακόμα και στις τοπικές κατηγορίες. Φέτος που δεν παίζει ο ΠΑΣ Πρέβεζα, πηγαίνουμε πολλές φορές στη Λευκάδα και βλέπουμε τον Τηλυκράτη που παίζει στη Β’ Εθνική. Μας προκαλεί θλίψη που δεν υπάρχει ο ΠΑΣ Πρέβεζα. Υπηρετήσαμε αυτή την ομάδα και την πονούμε. Βέβαια υπάρχουν απαιτήσεις και όποια διοίκηση αναλάβει του χρόνου θα πρέπει να κάνει πρωταθλητισμό, να πρωταγωνιστεί. Υπάρχει από πίσω ολόκληρη ιστορία. Δεν μπορείς να πεις ότι κατεβαίνει ο ΠΑΣ Πρέβεζα στο πρωτάθλημα για  να μείνει. Κατεβαίνει για να πάρει τίτλο, μέχρι να φτάσει στη Γ’ Εθνική. Μόνο έτσι θα πάει και ο κόσμος πάλι στο γήπεδο. Όσοι αναλάβουν για του χρόνου την ομάδα, θα πρέπει να έχουν τη στήριξη όλων μας».

Ποιους σημαντικούς ποδοσφαιριστές γυμνάσατε στον ΠΑΣ Πρέβεζα;

Πέρασαν από τα χέρια μου ο Λάμπρος Γεωργιάδης που πήγε στην ΑΕΚ, ο Λάμπρος Φούκας από τη Λευκάδα, ο Χρηστιάς, οι αδελφοί Χατζάρα, ο Ζάχος από την Άρτα, τα παιδιά που ήρθαν από τα Γιάννινα όπως οι Λαδιάς, Κλείτσας, Χαρίσης, Ζήσης, Μαρούλης, Γκόγκος.

Οι μεγαλύτερες στιγμές που ζήσατε κοντά στον ΠΑΣ Πρέβεζα;

Συγκλονιστικό ήταν το μπαράζ με τον Λεβαδειακό στον Πύργο, τον Ιούνιο του 1982. Χάσαμε στα πέναλτι την επιστροφή στη Β’ Εθνική, δέκα χρόνια μετά τον υποβιβασμό. Τέτοιος ξεσηκωμός φιλάθλων δεν είχε γίνει άλλη φορά στην Πρέβεζα. Είχαμε πολύ καλή ομάδα, αλλά από ατυχία χάσαμε στα πέναλτι την κατηγορία. Έπαιξαν σε εκείνο το ματς οι Ντίτσος, Χατζάρας, Χρηστιάς, Παναγιωτίδης, Γκόγκος, Μπέκας, Κατσανάκης, Σάμπος, Γεωργιάδης, Φούκας, Σιόλας, Φίντζος.

Βαγγέλης Γυφτόπουλος

 (αναδημοσίευση από το “ΦΩΣ”)