Η μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης κατά τις πρώτες 1.000 μέρες της ζωής ενός μωρού – από τη σύλληψη κιόλας, μέχρι την ηλικία των δύο ετών – φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρών προβλημάτων υγείας στην ενήλικη ζωή, όπως αναφέρουν οι ερευνητές.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι πρώτες 1.000 μέρες της ζωής αποτελούν μια κρίσιμη περίοδο που μπορεί να διαμορφώσει τη μελλοντική υγεία ενός ατόμου, καθώς και να συμβάλλει στην ανάπτυξη μιας δια βίου προτίμησης σε γλυκές γεύσεις.

Η μελέτη έδειξε ότι ο περιορισμός της κατανάλωσης ζάχαρης στην πρώιμη ζωή μείωσε τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 κατά 35% και υπέρτασης κατά 20%. Οι ερευνητές, όπως μεταδίδει το BBC, εκμεταλλεύτηκαν ένα “φυσικό πείραμα” που έλαβε χώρα όταν το Ηνωμένο Βασίλειο ανέκαμψε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όταν η δελτίωση της ζάχαρης σταμάτησε τον Σεπτέμβριο του 1953 (σημειώνεται πως το δελτίο τροφίμων ή δελτίωση τροφίμων αναφέρεται στην πρακτική της περιορισμένης διανομής βασικών τροφίμων σε περιόδους κρίσης, όπως κατά τη διάρκεια πολέμων ή οικονομικών δυσχερειών, όπου το κράτος ελέγχει και κατανέμει συγκεκριμένες ποσότητες τροφίμων στους πολίτες, με στόχο να διασφαλίσει ότι όλοι θα έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά, αποφεύγοντας ελλείψεις και ανισότητες), η μέση κατανάλωση ζάχαρης στον πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου αυξήθηκε από περίπου 41 γρ. την ημέρα (10 κύβοι ζάχαρης) σε 80 γρ. (20 κύβοι ζάχαρης) σχεδόν αμέσως.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν τη βάση δεδομένων UK BioBank και βρήκαν 60.000 άτομα που γεννήθηκαν μεταξύ 1951 και 1956 και των οποίων η υγεία παρακολουθούνταν τακτικά.

Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να εξετάσουν την υγεία όσων γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της δελτίωσης και όσων γεννήθηκαν λίγο μετά. Και οι δύο ομάδες βίωσαν τις ίδιες κοινωνικές αλλαγές στα επόμενα 70 χρόνια, αλλά η κύρια διαφορά ήταν η έκθεση τους στη ζάχαρη στις πρώτες 1.000 μέρες της ζωής τους.

Τι έδειξαν τα στοιχεία

Η ανάλυση, από την ομάδα του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, έδειξε μείωση 30% στον κίνδυνο παχυσαρκίας μεταξύ των μωρών που ζούσαν υπό καθεστώς δελτίωσης ζάχαρης.
Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Science, έδειξαν ότι ο διαβήτης τύπου 2 ξεκίνησε κατά μέσο όρο τέσσερα χρόνια αργότερα στην ενήλικη ζωή εκείνων που υπήρχε δελτίωση ζάχαρης κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, ενώ η υπέρταση εμφανίστηκε δύο χρόνια αργότερα.

Υπήρξε μείωση 35% στον διαβήτη τύπου 2 για τα μωρά που συνελήφθησαν κατά τη δελτίωση της ζάχαρης, και μείωση 20% στην υπέρταση.

Η διατροφή της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη ήταν σημαντική. Ωστόσο, οι μεγαλύτερες βελτιώσεις στην υγεία παρατηρήθηκαν όταν η δελτίωση της ζάχαρης κάλυπτε τόσο την περίοδο της εγκυμοσύνης όσο και τη μετάβαση του μωρού σε στερεές τροφές.

Η ερευνήτρια Tadeja Gracner από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας δήλωσε ότι η πρώιμη έκθεση στη ζάχαρη μπορεί να επηρεάσει τον μεταβολισμό και την αντίδραση του σώματος στην τροφή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής.

“Διατροφή των μητέρων με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας και μεταβολικών διαταραχών στα παιδιά”, δήλωσε. Πρόσθεσε επίσης ότι είναι πιθανό η κατανάλωση ζάχαρης από πολύ νεαρή ηλικία να δημιουργεί μια διά βίου προτίμηση για γλυκές τροφές.

“Οι μελέτες δείχνουν ότι – ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν τα γλυκά – η σημαντική έκθεση στη ζάχαρη στην πρώιμη ζωή μπορεί να ενισχύσει αυτήν την προτίμηση”, είπε. Τονίζει πως “μια τούρτα γενεθλίων, γλυκά ή μπισκότα με μέτρο είναι απολαύσεις που όλοι χρειαζόμαστε να απολαμβάνουμε κατά καιρούς”, αλλά η μείωση της πρώιμης έκθεσης “είναι ένα ισχυρό βήμα” για να δώσουμε στα παιδιά “την καλύτερη αρχή στη ζωή”. Παραδέχτηκε, ωστόσο, ότι η αποφυγή της ζάχαρης “δεν είναι εύκολη” καθώς βρίσκεται “παντού – ακόμη και σε βρεφικές και παιδικές τροφές”.