Προχθές είχα πάει στο σούπερ μάρκετ. Ένιωσα μεγάλη αμηχανία μπροστά στα ράφια, από τις τιμές. Πριν προλάβω να στενοχωρηθώ, μια άγνωστη κυρία μού έκλεισε το μάτι λέγοντας: « Ήρθαμε στο κοσμηματοπωλείο για ψώνια…». Προχωρήσαμε γελώντας –χωρίς να πάρουμε κάτι- στον επόμενο διάδρομο, όπου μας περίμενε άλλη δυσάρεστη έκπληξη.

Μια κυρία, μάλωνε τον γιο της. Ο γιος γύρω στα 30 και η μητέρα γύρω στα 60. Ο άνδρας, φανερά ενοχλημένος, παρέμενε σιωπηλός, μέχρι που εκείνη ξεστόμισε: « Θυσίασα τα πάντα για σένα».

Τότε εκείνος, άφησε το καλάθι με τα ψώνια στα πόδια της, τη χαιρέτισε- ευγενικά δεν μπορώ να πω- και απομακρύνθηκε βιαστικά και μουρμουρίζοντας.

Για αρκετή ώρα είχα ξεχάσει πόσο είχε το λάδι, που δεν αγόρασα τελικά. Σκεφτόμουνα τη μάνα με τον γιο. Και όχι, δεν είχε σχέση εδώ η Ελληνίδα μάνα, αλλά ο χαρακτήρας του γονιού και πώς ορισμένες λέξεις είναι σαν μικρές μαχαιριές. Αντί να φέρουν κοντά τα παιδιά μας τα απομακρύνουν περισσότερο.

Τα παιδιά μπορεί να είναι νέοι άνθρωποι ή και μεσήλικες. Έχουν ανάγκη από σεβασμό και όχι από συναισθηματικό εκβιασμό. Ανεξάρτητα από την ηλικία τους έχουν ανάγκη να αισθάνονται ότι ακούγονται, εκτιμώνται και αγαπιούνται.

Διαγράψτε λοιπόν από το λεξιλόγιό σας και κυρίως από το μυαλό σας τα παρακάτω.

«Έπρεπε να με είχες ακούσει»

Η νούμερο ένα γονεϊκή ατάκα. Θέλουμε να προστατέψουμε τα παιδιά μας από τον πόνο ή τη λύπη, και πιστεύουμε ότι η εκ των υστέρων γνώση αποδεικνύει το δίκιο μας. Ωστόσο, είναι σαν να τους λέμε: «Οι επιλογές σου είναι λάθος και εγώ πάντα ξέρω καλύτερα».

Είναι πιο χρήσιμο να προσφέρουμε συμβουλές και στη συνέχεια να τους εμπιστευτούμε να αποφασίσουν.

«Πότε θα μου κάνεις εγγόνια;»

Το να ζητάτε από τα ενήλικα παιδιά σας εγγόνια, μπορεί να τα φέρει σε δύσκολη θέση ή και να τα κάνει να βιαστούν.Ίσως να μην είναι έτοιμα να κάνουν παιδιά – ίσως να μην είναι ποτέ έτοιμα. Αυτή η απόφαση θα πρέπει να είναι απαλλαγμένη από ενοχές ή πίεση.

Καλύτερα να τα ρωτήσετε για τους στόχους τους, τι τα ενθουσιάζει για το μέλλον και πώς μπορείτε να τα υποστηρίξετε – είτε αυτά τα σχέδια περιλαμβάνουν παιδιά είτε όχι.

«Με έχεις απογοητεύσει»

Τα παιδιά μας μπορεί να έκαναν ένα λάθος, να επέλεξαν έναν δρόμο με τον οποίο δεν συμφωνούμε ή να αντέδρασαν με έναν τρόπο που δεν περιμέναμε.

Το να πούμε: «Είμαι απογοητευμένος από σένα» αποτελεί κριτική για την ύπαρξή τους. Αν πρέπει να εκφράσετε μια ανησυχία, επικεντρωθείτε στην κατάσταση και όχι στον άνθρωπο. Αυτή η ανεπαίσθητη αλλαγή μπορεί να διατηρήσει την αυτοεκτίμησή τους και να κρατήσει τον διάλογο ανοιχτό.

«Είσαι πολύ μεγάλος γι’ αυτό»

Το να λέτε στα ενήλικα παιδιά σας ότι δεν έχουν πια την ηλικία για να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο -είτε πρόκειται για τη δημιουργία μιας επιχείρησης, είτε για σπουδές είτε ακόμα και για ένα άθλημα, δημιουργεί την αίσθηση του περιορισμού αντί της δυνατότητας.

Ποτέ δεν είμαστε πολύ μεγάλοι για να μάθουμε, να αναπτυχθούμε ή να κάνουμε στροφή στη ζωή μας. Ενθαρρύνοντας τα ενήλικα παιδιά σας, σε οποιαδήποτε ηλικία, να ακολουθήσουν τα θέλω τους, σημαίνει ότι εμπιστεύεστε την κρίση και τις δυνατότητές τους.

«Γιατί δεν μπορείς να είσαι σαν τον αδελφό σου;»

Οι συγκρίσεις ανάμεσα  στα αδέρφια είναι μια τραυματική κατάσταση και σπάνια έχει καλό τέλος. Η σύγκριση των παιδιών σας -ιδιαίτερα ως ενήλικες- μπορεί να δημιουργήσει παρατεταμένη δυσαρέσκεια και διχόνοια ανάμεσα στα αδέρφια.

«Έδωσα τα πάντα για σένα»

Τι νόημα έχει αυτή η φράση; Μόνο να σπείρει την ενοχή και να πιέσει για ανταπόδοση.

Ναι, οι γονείς κάνουν αμέτρητες θυσίες – αυτό είναι μέρος της γονεϊκότητας. Ωστόσο, η υπενθύμισή τους μπορεί να επιβαρύνει τη σχέση με τα παιδιά τους.

«Σταμάτα να είσαι τόσο ευαίσθητος»

Το να λέτε στο παιδί σας: «Σταμάτα να είσαι τόσο ευαίσθητος» είναι σαν να του λέτε ότι  μπορεί να πατήσει ένα κουμπί και  να ακυρώσει τα συναισθήματά του. Επίσης ότι δεν πρέπει να αισθάνεται όπως αισθάνεται.

Αφήστε τα ενήλικα παιδιά σας να επεξεργαστούν το πώς αισθάνονται. Απορρίπτοντας τα συναισθήματά τους, τα εμποδίζετε να μιλούν μαζί σας με ειλικρίνεια.

«Αυτό δεν είναι δική μου δουλειά… αλλά … »

Όσο κι αν προσποιήστε ότι δεν θέλετε να παρέμβετε, με την παραπάνω φράση η πρόθεσή σας δεν μπορεί να κρυφτεί. Επίσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι στη συνέχεια θα επιχειρήσετε την παρέμβαση.

Δώστε στα παιδιά σας να καταλάβουν ότι νοιάζεστε, αλλά επίσης δώστε τους χώρο. Αν θέλουν να βοηθήσετε θα σας το ζητήσουν. Αν όχι, να ξέρετε ότι η παρουσία σας και η σταθερή υποστήριξή σας μπορεί να μιλήσει πιο δυνατά από οποιαδήποτε συμβουλή.

Το να εδραιώσουμε μια «συμπαγή» σχέση με τα ενήλικα παιδιά μας εξαρτάται από την εμπιστοσύνη, την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό. Και επειδή οι λέξεις που επιλέγουμε έχουν δύναμη, καλύτερα να κρατηθείτε πριν πείτε κάποια από τις παραπάνω φράσεις.

Σκεφτείτε γιατί έρχονται στην επιφάνεια αυτές οι φράσεις και πώς μπορείτε να τις επαναδιατυπώσετε με τρόπο που να διευκολύνει τα παιδιά σας αντί να τα υπονομεύει.

Η επικοινωνία με τα παιδιά μας, είναι μια συνεχής διαδικασία, είναι μέρος της διαδρομής που κάνουμε μαζί τους. Να σέβεστε την πορεία τους, να εμπιστεύεστε την κρίση τους και να παραμένετε ανοιχτοί στις προοπτικές τους.

Κανείς μας δεν τα έχει καταλάβει όλα. Απλώς, με τα εργαλεία που έχουμε  κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.